Terwijl Nederland haar handen vol heeft aan de komende (financiële) crisis, haar hoofd aan het breken is over de haalbaarheid van het klimaatakkoord, het verbeteren van dierenwelzijn en onze maatschappij preventief gezonder te krijgen, is er toch net op Europees niveau weer tientallen miljoenen toegekend aan een initiatief dat hier volledig haaks op staat.
Ondanks dat de vleesproductie wereldwijd verantwoordelijk is voor **[meer dan 12 procent van de CO2-uitstoot](https://nos.nl/artikel/2220696-hoe-slecht-is-vlees-echt-voor-het-milieu.html#:~:text=Eén kilo rundvlees eten staat,gelijk aan 180 kilometer autorijden.&text=Vleesconsumptie is een van de,vermindering van land- en watergebruik.)**, de vleesindustrie nog steeds gepaard gaat met ongekend dierenleed en teveel vlees eten in verband wordt gebracht met **[diabetes 2, beroertes en kanker](https://www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/vlees.aspx#:~:text=Het eten van te veel,Eet vlees daarom met mate.)**, is er toch voor gekozen om juist op dit moment opnieuw subsidies van tientallen miljoenen toe te kennen aan de promotie van de vleesconsumptie.
Laat ik eerst benadrukken dat ook ik gewoon vlees, vis en eieren eet en dus niet anti ben. Maar waarom er, nota bene in deze tijd, dikke subsidies uitgereikt moeten worden ter promotie van de toch al discutabele vleesindustrie is me volstrekt onduidelijk.
De onderbouwing van bijvoorbeeld CDA-Europarlementslid Annie Schreijer-Pierik is net zo ontwijkend als nietszeggend: “De Europese Unie moet zich niet gaan bemoeien met de voedingskeuze van burgers.” Volgens mij ben je toch juist bezig om je met de voedingskeuze te bemoeien als je promotie voor die specifieke voeding maakt?
Tegenstrijdig genoeg maakt zij zich wel druk over de andere idioterie die al een tijd speelt: de naamgeving van de gezondere en milieuvriendelijke(re) vleesvervangers als Accept Gyros en de Vegaburger. Haar argument is dat dit misleidend zou zijn. Je zou je toch zomaar kunnen vergissen en niet doorhebben dat je een duurzamer alternatief aan het consumeren bent. Toegegeven, je proeft het verschil tegenwoordig ook echt niet meer.
Schreijer-Pierik zou zich beter druk kunnen maken over de algehele volksmanipulatie waarbij producenten ons structureel mogen voorliegen over wat er daadwerkelijk in een product zit. Getuige de legio voorbeelden waarbij je iets denkt te kopen (aangezien het zo heet), maar wat er maar minimaal in zit. Of helemaal niet. Hummus met slechts 37 procent kikkererwten (het hoofdingrediënt) of truffelolie met alleen een restproduct van aardolie dat toevallig naar truffel smaakt.
Overigens staat deze situatie niet op zichzelf. Ook de totstandkoming van het Nationale Preventieakkoord dat in 2018 in het leven is geroepen om o.a. overgewicht en obesitas tegen te gaan, leest als een spannend boek en is doorspekt van dubieuze wendingen.
Ondanks dat bijvoorbeeld hogere belastingen op suikerhoudende producten, de suikertaks, in het buitenland een uiterst succesvol middel is gebleken in de strijd tegen overgewicht en obesitas, komt het in Nederland maar niet van de grond. Zo werd er hier volop gesproken over een variant van de suikertaks, namelijk: de frisdranktaks.
Nou ja, een omgekeerde taks dan. In plaats van hogere belasting op suikerhoudende dranken, zouden juist water en suikervrije dranken 9 cent per liter goedkoper worden. Dat deze omgekeerde frisdranktaks nooit het licht heeft gezien, was te verwachten. Niet alleen vanwege de lobby, maar des te meer omdat een voorstel dat de overheid alleen maar geld kost (minder belasting op suikervrije dranken) in plaats van geld oplevert (extra belasting op suikerhoudende dranken) weinig kansen van slagen heeft.
Bovendien is de hele documentatie omtrent het Preventieakkoord, die gewoon openbaar zou moeten zijn, behoorlijk lastig te achterhalen, ondervond journalistieke platform Follow The Money.
Dus ondanks dat een meerderheid van Nederland, maar ook diverse stadsbesturen gezondere voeding nota bene toejuichen, de zorgkosten mede vanwege onze (ongezonde) leefstijl de komende 20 jaar bijna verdubbelen en Nederlandse wetenschappers en sporters bijna schreeuwen om een gezondere leefstijl, schijnt het toch een uitdaging voor onze overheid te zijn om echt iets voor elkaar te krijgen.
Dit zag ze natuurlijk al veel eerder aankomen. De overheid ontdoet zich dan ook op voorhand van elke verantwoordelijkheid, getuige ook haar inmiddels 30 jaar lopende campagne: Een beter milieu begint bij jezelf. Een gezondere leefstijl dus ook.
.jpg)
